Пакуты выразна праяўляюцца на сэрцах, як драўляныя планкі дывана, адна за адной. Сэрца, якое паглынае іх, становіцца чорным, а сэрца, якое адмаўляе іх, становіцца белым, пакуль сэрца не стане такім жа белым, як алмаз, і ніякія пакуты яму не нашкодзяць, пакуль існуюць неба і зямля. А другое сэрца становіцца чорным, як перавернуты кувшин, яно не прызнае ні дабра, ні зла, акрамя тых справаў, якія падпарадкаваны яго жаданню.
